بهینه سازی ریزازدیادی پایه رویشی سنت جولین در شرایط درون شیشه

جنس پرونوس شامل گونه های زراعی (، باغی) و زینتی بسیاری است که بیش از 200 گونه آن ها در مناطق معتدله یافت می شوند. پایه سنت جولین (prunus domestica spp. insititia) یکی از پایه های وارداتی مهم درختان میوه هسته دار (به ویژه آلو) می باشد که با توجه به مزایای آن از سویی و نیاز به جایگزینی پایه های موجود کشور با پایه های مناسب از سوی دیگر، لازم است نسبت به تهیه دستورالعمل بومی قابل اعتماد ریزازدیادی و باززایی آن در شرایط درون شیشه، مطالعه و اقدام موثری صورت گیرد. به منظور بهینه سازی ریزازدیادی و باززایی آن با استفاده از ریزنمونه های برگ کامل، دم برگ و جوانه جانبی، در بخش ریز ازدیادی تأثیر5 محیط کشت (ms, wpm, gnh , mgnh و tk) ، تنظیم کننده های رشد (bap، iba و ga3)، نور در 3 سطح متفاوت وترکیب تیماری ازدو منبع کربوهیدرات (ساکارز و گلوکز)هرکدام در 4 غلظت مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده در این بخش، محیط کشت ms حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر bap و 1/0 میلی گرم بر لیتر iba، در شدت نور lux6700 همراه با ترکیب گلوکز و ساکارز هرکدام در غلظت 20 میلی گرم بر لیتر به عنوان محیط بهینه پرآوری مناسب تشخیص داده شد. هورمون ga3 در هیچ یک از غلظت های مورد استفاده تأثیری بر افزایش پرآوری نداشت. در بخش باززایی تأثیر tdzو bapبه عنوان منبع سایتوکینین، naa و ibaبه عنوان منبع اکسین، برگ کامل و دم برگ به عنوان منبع ریزنمونه و همچنین تأثیر محیط کشت مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین درصد باززایی (33/33%) به محیط کشت ms تغییر یافته و بیشترین تعداد جنین به ازای ریزنمونه (125/1) به محیط ms2/1 حاوی 2 میلی گرم بر لیتر bap و 5/0 میلی گرم بر لیتر iba، اختصاص یافت. آزمایش های ریشه زایی، شامل پالس naaو iba با غلظت100 میلی گرم در لیتر در تیمارهای زمانی 3 ثانیه، 5، 10، 20 ، 30 و 60 دقیقه انجام و بیشترین درصد ریشه زایی( %75) به تیمار زمانی 20 دقیقه قبل از انتقال به مخلوط پرلیت و پیت ماس به نسبت 3 به 1 جهت تکمیل مراحل سازگاری، اختصاص یافت.